Hebrejska Biblija i njene knjige

      Stari zavet obrađuje istorijske liste vladara, koje sežu do 10. veka pre Hrista. Ostali delovi su izrazito novijeg datuma. Konačna redakcija Svetog pisma urađena je, po svemu sudeći, tek posle rođenja Isusovog. Skoro svi autori pisali su na hebrejskom jeziku. Katolička Biblija počiva na grčkom prevodu (“Septuaginta”, nastala od 300. godine pre Hrista u Aleksandriji), kao i na “Vulgati” oca Hijeronimusa, koji je od 390. godine posle Hrista, po nalogu pape Damasa I, preveo Bibliju na latinski. Martin Luter je prilikom prevođenja Biblije koristio hebrejski original koji je u svoj kanon preuzeo manji broj knjiga.