Ulične borbe za nazive

Ruski ambasador Konuzin kao da uzalud obija pragove činovničkog Beograda u nastojanju da nekim ulicama vrati imena sovjetskih maršala i generala. Očito nezadovoljan, na hodnik ambasade je okačio tablu jednog od tih heroja koju će, veli, skinuti kad se stvari dovedu na svoje mesto. Najsmelije izmene uličnog registra izvršili su revolucionarni upravljači posle rata kad su uneli i imena crvenoarmijskih komandanata koji su krajem rata oslobađali Beograd i zemlju. A pola veka posle, kad su na vlast došli dosovci, počele su ulične borbe sa tablama. Pod izgovorom da uklanjaju ’’komunistička’’, a vraćaju srpska obeležja, izveli su celu šaradu. Ulicu Lole Ribara, studentskog tribuna i antifašiste, nazvali su Svetogorskom iako je ona u prošlosti imala pet imena, od kojih bi dva (Dva bela goluba i Žorža Klemansoa) bila primerenija. Svetogorskom se ona zvala pod obrenovićevcima, a drugi put pod nedićevcima. Kao obrazac čestih izmena može poslužiti sadašnja Resavska. Već prema potrebi sekli su je na delove i različito imenovali. Pola veka je nosila časno ime generala Ždanova, komandanta i dvojnog narodnog heroja (sovjetskog i našeg). Ista sudbina je pratila i maršale Tolbuhina i Birjuzova. Ti nazivi se vezuju za našu bitku za oslobođenje i za likove svih onih ruskih junoša što su srčano kidisali na svaki nemački zaklon kao da oslobađaju rođenu prestonicu. Dedovi su nam, ne tako davno, u iste kosturnice sahranjivali i svoje i austrougarske protivnike a mi se bezočno rugamo našim ruskim herojima.