Suzana kao višeslojna metafora

Nedavna poseta Suzane P. (tako je šifrovana naša sugrađanka) skupštinskom zdanju, osim opšteg utiska iznenađenja postaje predmet brojnih tumačenja koja po bogatstvu značenjskih konotacija, direktnih ili „prenesenih“, može da zasluži i epitet izuzetne metafore. Incidentna okolnost čitavog slučaja nije nesposobnost organa reda niti nedostatak zakonske i poslovničke regulative za obezbeđenje uslova za nesmetan rad naših dičnih poslanika. Istinski vrag u slučaju pomenute građanke nije neobičnost lascivnog pribavljanja seksualnih usluga na neuobičajenom mestu (što ne mora biti istina, jer postoji bezbroj razloga zbog kojih bi svaki naš građanin mogao zatražiti prijem u Skupštini) ma koliko nam se takav zaključak nametao. Smisao ovog događaja, kako nagoveštavaju brojni „analitičari“, nalazi se prevashodno u obilju bitnih karakteristika naše svakodnevice; u materijalnoj, socijalnoj i moralnoj bedi čitavog društva, u svakovrsnim prikraćenostima koje svoj izraz nalaze u pobunama, štrajkovima, uličnim i drugim manifestacijama i u čudovišnoj „otpornosti“ režima da se sa svim društvenim nedaćama na pravi način suoči. Odsustvo svake pouzdane ideje o biću i budućnosti zemlje, tumaranje od problema do problema bez izgledne koncepcije razvoja, iscrpljivanje na kriminalu kao dežurnoj temi dana, stalno ponavljanje opštih mesta, licitiranje maglovitim obećanjima, samohvalisanje virtuelnim liderstvom u regionu i prebacivanje odgovornosti za sve slabosti i vlastite nesposobnosti na ranije poreklo i poredak, osobito na političke oponente, raspirivanje daljih nesloga i netrpeljivosti, legitimišu vladajući režim kao nemoćnu društvenu polugu (osim usaglašene upotrebe pravosuđa, sredstava javnog informisanja i državnih organa represije) koja i svojim nečinjenjem doprinosi daljoj eskalaciji krize i isplivavanju brojnih incidentnih problema na površinu prostituisane i kriminalizovane svakidašnjice. Ne zalazeći u sve društvene pore, nužno je sagledati kako se metaforičnost ovog slučaja gnezdi ali i odražava na stanje najdublje moguće intime svakog našeg građanina, na njegov opšteljudski i moralni integritet, u prvom redu. Ali ne po cenu da samo konstatujemo kako smo svi, u manjoj ili većoj meri, inficirani virusom prostituisanja, već da bismo, samokritički i objektivno, proniknuli u uzroke i povode ovog ali i mnogo važnijih i složenijih pojava i ponašanja sudbonosnog karaktera i organizovali sve potencijale društva na njihovom otklanjanju. Nije dovoljno „isprazniti se“ na jednom slučaju, ma koliko on, s jedne strane, bio paradigmatičan, i s druge strane, blasfemičan i bizaran, zbog čega građanki Suzani P., pored uvažavanja, dugujemo i izvinjenje što je njena ličnost, specifičnog socijalnog položaja i tretmana, zloupotrebljena za šire društvene potrebe i svrhe.