Đorđije Vuković (1943-2020)

Odlaskom Đorđija Vukovića srpska književna scena je osiromašena za vrsnog esejistu i istoričara književnosti, koji je u penziju otišao kao profesor Opšte književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. NJegovo kritičko tumačenje pojedinih tokova savremene srpske književnosti predstavlja i novo čitanje nekih modernih pesnika (Bore Radovića, Jovana Hristića, Brane Petrovića i drugih). U znamenitoj knjizi Ogledi o srpskoj književnosti iz 1985, ostavio je dragocena sagledavanja novina koje su u prozni i pesnički postupak unosili Laza Kostić, Rastko Petrović, LJubiša Jocić, Jovan Skerlić, Zoran Mišić... i time značajno menjali sliku srpske književnosti novijeg vremena. Đorđije Vuković je završio Filološki fakultet, grupu za jugoslovensku i opštu književnost u Beogradu, a doktorirao je temom o sinesteziji u srpskoj poeziji. Bio je glavni urednik Studenta u vreme slavne 1968. godine i jedan od predvodnika studentskih demonstracija, zatim asistent na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, istraživač u beogradskom Institutu za književnost i umetnost. Značajno je bilo Vukovićevo tumačenju istorijskog romana (Istorijski roman, 2008) kao i neprekinuta posvećenost stilskoj figuri sinesteziji (Sinestezija u poeziji, 2010), koju je, kako piše književni kritičar Marko Nedić, „posmatrao u okviru razvoja srpske poezije i u okviru pesničkog opusa poznatih srpskih pesnika ranijih i najnovijih vremena, i time suštinski formirao celovit književnoistorijski i hermeneutički uvid u najvažnije vrednosne i poetičke tačke razvoja celokupne srpske poezije.“ Iz biografije Đorđija Vukovića, velikog autoriteta kad je reč o srpskoj nauci o književnosti, važna je i činjenica da je za knjigu Ogledi o srpskoj književnosti dobio nagrade „Miloš Crnjanski“ i „Đorđe Jovanović“. Sa suprugom Mirom, prevodiocem sa francuskog, Đorđije je preživeo veliku tragediju kada je pre tri godine iznenada preminuo njihov sin jedinac, Ivan Vuković, filozof, prevodilac i muzičar, profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu.