Zafir Hadžimanov

Kada je pre petnaestak godina dobio titulu doživotnog ambasadora makedonske kulture u Srbiji, bilo je to ne samo priznanje već i potvrda da je Zafir Hadžimanov bio na pravom putu od kada je iz Skoplja otišao u svet: „Ako sam nešto dobro činio kao Makedonac u Beogradu, jednako dobro sam činio kao predstavnik srpske teatarske ili muzičke scene kada sam gostovao po svetu, da ne govorim da sam možda najplodniji autor muzike na stihove srpskih poeta. Svuda gde sam gostovao ja sam bio Makedonac iz Beograda, ili Makedonac iz Srbije, ili Makedonac iz Jugoslavije.“ U želji da spaja narode i kulture, Zafir je usred ratnih godina ovde objavio svoju zbirku pesama Brat u izdanju Prometeja na srpskom i makedonskom, a odmah potom se u knjižarama pojavila i njegova knjiga kratkih priča Kiselo veselo na srpskom i u Makedoniji na makedonskom. U okviru srpsko-makedonskog društva Šar-planina objavljena su dva Zafirova CD-a sa makedonskim narodnim pesmama i baladama, PGP je objavio dva CD-a sa kompilacijama koje je tokom decenija pevačkog staža Zafir izveo na raznim festivalima i inače – od Tamare Karla Metikoša i Čovjek kao ja Arsena Dedića, do kompozicija makedonskih autora ili onih na stihove Duška Radovića i Aleksandra Sekulića. Diplomirani glumac, šansonjer, kompozitor, Zafir je tokom glumačke karijere snimio desetak filmova, odigrao nekoliko pozorišnih uloga, a početkom devedesetih igrao glavnu ulogu u mjuziklu Violinista na krovu. Kruna njegove pozorišne karijere bio je Žan Valžan u mjuziklu Jadnici, na sceni zemunskog Madlenijanuma, u postavci i režiji Nebojše Bradića. Danas Bradić povodom odlaska ovog sjajnog umetnika govori: „Zafir Hadžimanov je bio suveren u glumačkom izrazu i dominantan u muzičkoj interpretaciji. Bez njega, beogradski Jadnici ne bi bili mogući a on sam je ulogu Valžana obeležio svojom nesvakidašnjom personalnošću. Predstavu su gledali i stranci, i uz komplimente ansamblu predstave, obavezne su bile pohvale za glumačko-pevačke veštine Zafira Hadžimanova, kao i za zavidan nivo njegovog engleskog jezika.“ Tokom pet decenija zajedničkog života, Zafir je imao sigurnu bračnu saputnicu, sjajnu pevačicu Senku Veletanlić, koja se rano povukla sa scene. Imao je 29 godina kada je kupio vinograd na obali Dunava u Slankamenu, zasadio više od 300 čokota i ponosno je gostima nudio svoje vino. Ako je Zafir na najbolji način nastavio ono što je radio njegov otac Vasil, najveći sakupljač makedonskog zvuka i pesme, Zafirov i Senkin sin Vasil je kao kompozitor i izvođač pre svega džeza sa svojim bendom jedan od najboljih autora savremene muzike. Kao roditelj, nije skrivao koliko je ponosan na ono što Vasil stvara. Doživeo je i prve uspehe svoje talentovane unuke Marte koja je sa 17 godina dobila glavnu ulogu u mjuziklu Fantom iz opere u Pozorištu na Terazijama. Od prošle godine, Marta studira na umetničkoj akademiji u Manhajmu, na operskom odseku. Zafir je smatrao da sve što je najbolje u jednoj kulturi pripada svetu, čovečanstvu. Dosta je putovao, gledao stvaralaštvo drugih naroda, i bio uveren da svi umetnici pišu istu knjigu i istu dramu, komponuju istu pesmu, slikaju istu sliku, jer uvek iskazuju borbu koja se sastoji od ljubavi, mržnje, radosti, tuge... od svih univerzalnih stvari koje nas povezuju.