NAZIV IZLOŽBE: Bez naziva
GALERIJA: Prostor nezavisne umetničke asocijacije "Remont"
AUTORI: Uroš Đurić, Branko Pavić, Saša Gajić, Jovan Čekić, Mira Đorđević, Tanja Ostojić, Saša Marković, Grupa Škart, Gabriel Glid, Srđan Apostolović, Era Milivojević, Raša Teodosijević, Saša Rakezić, Dragana Zarevac

      Đorđe Kadijević
      
       U lepoj zgradi na Trgu slobode, egzemplarnom primeru nove beogradske "staklene" arhitekture, nezavisna umetnička asocijacija "Remont", sastavljena od poznatih predstavnika beogradske umetničke avangarde, čije je nekadašnje mesto okupljanja bio SKC, iznajmila je deo poslovnog prostora koji je pretvoren u izložbenu galeriju. U tom prostoru otvorena je prva, promotivna izložba na kojoj učestvuje 14 umetnika, među kojima se ističu poznata imena, kao što su Raša Teodosijević, Era Milivojević, Srđan Apostolović, Gabriel Glid... Izložba ima, kao što je rečeno, promotivnu funkciju, lišenu određene koncepcije. Ali, i kao takva, ona je obeležena karakterom prepoznatljivog shvatanja umetnosti po kojoj skup ovih izlagača ne predstavlja slučajno stvorenu celinu. U pitanju su umetnici za koje bi se moglo reći da svojim delima i celokupnom aktivnošću određuju poziciju "krajnje levice" - u prenosnom smislu reči - na našoj umetničkoj sceni. U njihovoj "levoj" orijentaciji nema ni traga političko-ideološkog sadržaja. Naprotiv! Na levicu liči samo njihov opstruktivni stav prema vladajućem kulturnom establišmentu, njihov reformistički radikalizam, revolucionarni entuzijazam i prestupnički karakter. Oni najstariji i
       najistaknutiji među njima bili su, još od dalekih šezdesetih, na čelu protestne akcije umetnika, usmerene protiv etabliranih formi oficijelnog ukusa naše kulturne sredine i konvencionalnog umetničkog jezika. Njihovim putem skloni su da pođu i mlađi, kao što su na ovoj izložbi Gabriel Glid, Tanja Ostojić i drugi.
       Izložba u celini ima već poznati karakter "druge moderne" koji zbunjuje laike i nedovoljno edukovane posetioce galerija. Njihov likovni jezik - ukoliko se tako može nazvati - zaista je specifičan. On je to ponajviše otud što se u jednom aspektu bitno razlikuje od sve popularnije lingvistike postmodernizma. Njihov "aikonički i nereferencijalni" način izražavanja, dalek čitavu svetlosnu godinu od klasičnog jezika tradicionalne likovne umetnosti, nema u svojoj osnovi oslonac u "simulacionim motivacijama postmoderne" (izraz dr Jerka Denegrija). Taj jezik kontinuirano prolongira gnozu istorijskog modernizma, u znaku istaknutog gesla: posle moderne - moderna. Karakteristika svih izloženih radova jeste decidirani antiestetizam, čiju već "anahronu" funkciju zamenjuju sadržaji čisto saznajne vrednosti i poruke sa jasno usmerenim intencijama prema stvarnosti. Te intencije kod ponekog od ovih izlagača, kao kod Ostojićeve, imaju aktuelno značenje, izraženo u iskazu kojim umetnica uskraćuje pravo javne upotrebe svojih dela u funkciji koja bi bila kompatibilna kontekstu koji karakteriše aktuelnu društvenu situaciju. Uostalom, reč koja je uzeta za naziv grupe više je nego jasna u svom aluzivnom značenju.
       Iako je poprilično zavučen u prostoru luksuznog komercijalnog zdanja, galerijski prostor u kome izlažu članovi asocijacije "Remont" može da zaživi. Prostije rečeno, on će živeti onoliko koliko asocijacija koja ga je zakupila bude u stanju da ga zadrži. To nimalo ne treba da umanji značaj koji sadašnja izložba, kao i one buduće, može da ima za Beograd. Treba reći da odavno u ovom gradu nije bilo tako kompaktno komponovane prezentacije ovakve vrste stvaralaštva koja je nekada nosila naziv "nova umetnička praksa". A reč je o legitimnom pravcu naše savremene umetnosti bez koga bi slika o njenoj složenosti i bogatstvu bila siromašnija