Olimpijske igre će se 2008. godine održati u Pekingu, glavnom gradu Kine. Tako je prošle nedelje odlučio Olimpijski komitet u Moskvi.
       Ma koliko se sportisti sveta trudili da takva jedna odluka bude natpolitička, izgleda da je to nemogućno.
       Protivnici odluke, pre svega među gubitnicima, bune se što je organizaciju 29. letnjih olimpijskih igra dobila zemlja u kojoj se ne poštuju ljudska prava. Protestovao je dalaj-lama i sekta Falun gung.
       Oni koji opravdavaju odluku, ističu kao najvažniji argument da je, na kraju krajeva, reč o najmnogoljudnijoj državi sa milijardu i po stanovnika. Neki smatraju da će ovaj veliki svetski događaj u Kini ubrzati njenu demokratizaciju.
       Ime Peking je još jedno od imena gradova koje izgovaramo pogrešno sa celim Zapadom. Pravilan izgovor je Bejćing, što znači “severna prestonica”, za razliku od Nanćinga - “južne prestonice”.
       Da je Peking drevni grad, govori i podatak da je u obližnjoj pećini pronađen 350 000 godina star “pekinški čovek” ili sinantropus, koji pripada Homo erectus-u.
       Kublaj kan je prvi proglasio, do tada važan trgovački i vojni centar, za prestonicu 1267. godine pod imenom Kanbalik. Kinezi su ga zvali Datu, velika prestonica. Tih godina (1275) Marko Polo je posetio grad i opisao kao velelepnu naseobinu.
       Od 1368. do 1421. prestonica Kine je Nanking. Tada je današnji Peking dobio ime Bejping (Severni mir). Car Jung Lo premešta ponovo prestonicu u Peking i daje mu današnje ime Bejćing. Zanimljivo je da nacionalistička vlada na Tajvanu i danas glavni grad Kine zove Bejping, ne priznajući je kao svoju prestonicu.
       Ovo je prilika da saznamo šta na kineskom znače neki njihovi najveći gradovi, ostrva i reke: Šangaj znači “na moru”, Hongkong - “mirisna luka”, Tjencin - “nebeski plićak”, Kvandžou - na korejskom “blistava oblast”, Tajvan - “terasasti zaliv”, Jancekjang - “obilna reka”, Hunan - “južno od jezera”.