Stranice o Beogradu i beogradskim opštinama sadrže mnogo zanimljive istorije, ali i obilje korisnih informacija

      Smešten na ušću Save u Dunav, Beograd je jedan od najstarijih gradova u Evropi. Arheološki nalazi sa njegovog područja sežu čak u peti milenijum pre nove ere. Pripadnici keltskog plemena osnovali su Singidunum u trećem veku pre nove ere, dok prvo pominjanje Beograda datira još iz 989. godine. Tokom svoje duge i burne istorije Beograd je osvajalo 40 armija, a 38 puta podizan je iz pepela. “Beli grad” je prestonica srpske kulture, obrazovanja i nauke. Ima status posebne teritorijalne jedinice u Srbiji, koja ima svoju autonomnu gradsku upravu. Njegova teritorija podeljena je na 16 opština koje imaju svoje lokalne organe vlasti. Nešto više informacija o istoriji, kulturi, životu, saobraćaju, događanjima, gradskoj upravi, opštinama i svemu onome što čini jedan glavni grad, saznaćete na ovoj veoma sadržajnoj lokaciji (http://www.beograd.org.yu).
       Na “lepom plavom Dunavu” živi Zemun, nekada lepa varoš, koja je svojim bogatim kulturnim sadržajem i više vekova dugom istorijom i tradicijom privlačila beogradsku gospodu. Ovaj grad oduvek je bio interesantan mnogim narodima koji su ga naseljavali, njime vladali, rušili ga i gradili. Njegov položaj na raskrsnici između istoka i zapada i uloga granice koja je spajala i razdvajala države, ljude i ideje, nikada nije bila prepreka za ljudsko razumevanje. Da li je i sada tako, možete saznati ako “prošetate” kroz ovaj “grad u gradu” i upoznate njegovu istoriju, uspone, padove i želje za bolje sutra (http://www.zemun.co.yu).
       Prvi istorijski trag o naseljavanju teritorije sadašnjeg Novog Beograda, prototipa stambenog geta bez duše, vodi u vreme turske vladavine (http://www.novibeograd.org.yu). Kruševski spomenik iz 1713. godine beleži da je selo Bežanija postojalo još 1512. godine. Imalo je tada 32 doma, da bi se do 1810. njihov broj uvećao na 115. Još 1923. bio je izgrađen prvi urbanistički plan koji je predviđao da se Beograd proširi i pređe na levu obalu Save. Uslovi nisu dozvoljavali da se ta ideja ostvari. Tri godine nakon Drugog svetskog rata, 1948. godine, postavljen je kamen temeljac Novog Beograda i u proleće, na levoj strani obali Save, počelo je da se gradi naselje okruženo sa svih strana peskom i močvarnim tlom. Objekti su nicali jedni za drugim, a četiri godine kasnije, 1952. godine, osnovana je Opština Novi Beograd. Pretvoren u najveće gradilište u zemlji, ovaj deo Beograda je neočekivano brzo postao još jedan “grad u gradu”. Po broju stanovnika Novi Beograd je najveća opština u Jugoslaviji.
       Duž desne obale reke Save prostire se Čukarica, još jedno beogradsko naselje. Nastanak Čukarice kao beogradskog naselja vezano je za razvoj industrije u Beogradu krajem 19. i početkom 20. veka. Dobila je ime po Čukarevoj mehani koju je na žarkovačkom ataru držao gospodin Stojko Čukar. Infočukarica (http://www.infocukarica.com) napravljena je i zamišljena da služi interesima građana i privrednika Čukarice. Poznajući veličinu opštine i njene probleme, autori ovog sajta odlučili su da naprave informator koji će uveliko olakšati život i rad na čukaričkoj opštini. Na ovoj lokaciji prikazano je sve ono što je građanima ove opštine potrebno u toku dana, meseca ili godine. Ovde ćete naći obaveštenja o radu komunalnih službi, dežurnih apoteka, o sportskim i kulturnim događanjima, bioskopske i pozorišne repertoare, moći ćete da pročitate omiljenu štampu, pronađete najbližeg veterinara, obućara, mehaničara, optičara, stomatologa itd.
       Borča (http://www.borca.co.yu), beogradsko naselje sa leve obale Dunava. Područje Beograda na ovoj obali Dunava danas je jedno od najplodnijih rejona Srbije. Samo 70 godina ranije, ovaj kraj, poznatiji kao Pančevački rit, pružao je drugačiju sliku. Pri višem vodostaju Dunava većim delom bio je plavljen, a kada se reka povuče u svoje korito, delovi rita postajali bi močvare. Posmatraču bi se činilo kao da se pred Beogradom ponovo stvorilo Panonsko more. Sa Beogradom, Borča je bila povezana skelom koja je pristajala na Dunavu, pored Jevrejske mahale. Ona je služila ne samo kao veza između ova dva naselja, već i kao mesto gde se vršio prelaz u Banat na putu za Temišvar. Do 1949. godine Borča je imala samostalnu opštinu u sastavu Pančevačkog rita. Samostalna opština postala je 1952. godine, kad su u Pančevačkom ritu formirane i tri druge opštine: Krnjača, Ovča i Padinska skela. Posle tri godine ove opštine su se ujedinile u jednu pod imenom naselje Krnjača. Nakon deset godina ukinuta je i opština Krnjača koja je pripojena Paliluli.
      
       VLADANA RAŠIĆ