Naziv: Izložba umetničke fotografije
Autor: Nikola Radošević
Mesto: Galerija "Progres"

      Đorđe Kadijević
      
       Odavno Beograd nije video jednu internacionalnu izložbu umetničke fotografije kao što je ova, u galeriji "Progres", koju je priredilo Udruženje profesionalnih fotografa, majstora fotografije, samostalnih umetnika USUF, a selektor je profesor Nikola Radošević. Fotografija, inače, nije redak eksponat u našim galerijama. Radi razumevanja značaja ove izložbe, potrebno je ukazati na različitost tretmana fotografije u savremenoj vizuelnoj umetnosti.
       U praksi, konceptualne umetnosti fotografija se koristi kao medijsko sredstvo komunikacije kojim autor pojašnjava ili dokumentuje ideju koju želi da izloži. Fotografija u tome, sama po sebi, nema status umetničkog dela i namerno je lišena estetskih kvaliteta. Sasvim je drugačiji tretman umetničke fotografije, kakva je prezentovana na ovoj izložbi, gde autori insistiraju na estetskim kvalitetima svojih ostvarenja i tretiraju ih kao originalna umetnička dela. Povodom ovakvih izložbi mogla bi da se pokrene rasprava sa dva suprotna polazišta, od kojih bi jedno, na osnovu prakse "recentnih" trendova vizuelne umetnosti, osporavalo važnost estetizma umetničke fotografije kao nečeg izlišnog, "prevaziđenog", anahroničnog, a drugo aludiralo na degradaciju vrednosti i vulgarizaciju fotografskog medija koji u antiestetizmu "novih" stvaralačkih praksi, svedeno na puki informatički sadržaj, gubi umetnički smisao.
       U selekciji Nikole Radoševića moguće je razlikovati četiri tematska kruga. U prvom se nalaze fotografije koje, po analogiji sa klasičnom temom slikarstva, odgovaraju disciplini portreta. U ovom segmentu izložbe, čija tema je ljudski lik, izdvajaju se radovi samog selektora, Radoševića, i Dimitrija Labudovića čiji portret glumice Mire Banjac spada među najvrednija ostvarenja na izložbi. U drugom tematskom krugu su predeli, prirodni prostori i urbani ambijenti čije atmosfere upečatljivo dočaravaju snimci Rusa Vitalija Saveljeva i naše Tanje Drašković. Pojedini autori udubljuju se u motive posvećene "čistom" predmetu, po slobodnoj analogiji sa slikarskom mrtvom prirodom, u čiju metafizičku dimenziju su prodrli B. Marjanović i Milica Mijašević. Posebnu celinu na izložbi čine fotografije ženske figure sa više ili manje naglašenim elementom erotizma, u čemu prednjače stranci, Gabrijela Zupati, Japanac Hičiro Oiči, Nemac Joakim Gizel, a za njima ne zaostaje ni naš A. Dragutinović.
       Izložbu, nažalost, ne prati prigodan katalog, što je sve češća pojava u našim galerijama. Razlog je otužno banalan: u hroničnoj besparici, ni organizator ni galerista nisu imali sreće da nađu blagonaklonog sponzora za tu, kako se pokazuje, najskuplju stavku u kalkulaciji troškova za profesionalno realizovanu izložbu.