U poslednje vrijeme suoceni smo sa glasinama i dezinformacijama u pogledu "planiranih " smijena najodgovornijih ljudi u Vojsci Republike Srpske, kao "realan " slijed dogadjaja nakon zavrsetka rata. Kroz omalovazavanja doprinosa oficira oruzanoj borbi i optuzbi za nedisciplinu, takva propaganda se cini sa ciljem njihovog "ciscenje metalnom metlom " kao, navodnih, izdajnika i placenika Jugoslavije. Medjutim, u sustini takvih zahtjeva za velike smjene stoje napori politickih mocnika za ocuvanje stecenih pozicija, umanjenje odbrambenih sposobnosti i stvaranje uslova za nasilnu privatizaciju vrijednih vojnih objekata, koju sadasnje vojno rukovodstvo ne dozvoljava
Odnos politike - drzavnih organa i vojske u pogledu rata, vojne sile, vojne organizacije i oruzane borbe u Republici Srpskoj bio je tokom citavog rata predmet osporavanja i nadmudrivanja, sto je onemogucilo uspjesnije i racionalnije rukovodjenje i komandovanje. Pokusaji Glavnog staba VRS da ukaze drzavnim organima, a time i Vrhovnoj komandi, na potrebu cjelovitog razmatranja problema odbrane nisu nailazila na potrebno razumijevanje, zbog cega je gotovo potpuno izostalo strategijsko rukovodjenje.
Takav odnos politike prema vojsci kao osnovnoj snazi oruzane borbe imao je negativne posljedice na duzinu rata, gubitke boraca i civilnog stanovnistva, neizvrsenje strategijskih i operativnih zadataka i gubitak vjekovnih srpskih prostora na zapadnom dijelu Republike Srpske. To pokazuje da tadasnjem rukovodstvu Republike Srpske nije bila jasna vlastita pozicija u ratu, kao strategijske komande, zog cega je cinilo brojne greske koje su u znacajnoj mjeri umanjile borbeni moral i borbenu gotovost jedinica za izvrsavanje odredjenih zadataka, a time i sprijecilo Vojsku da u tim uslovima uspjesnije realizuje osnovne ratne ciljeve.
Osnovni problemi koji su doveli do razilazenja Glavnog staba VRS i drzavnog rukovodstva Republike Srpske su:
- Vrhovna komanda Republike Srpske obrazovana je bez komandanta glavnog staba VRS i njegovih pomocnika, pa u njenom sastavu nije bilo vojnih strucnjaka da predlazu odluke koje bi zadovoljile potrebe strategijskog komandovanja snagama odbrane u ratu.
- Glavni stab je energicno odbacio brojne zahtjeve za formiranje cetnickih jedinica, koje su, nazalost, trazili i neki najodgovorniji ljudi drzave. Rukovodstvo Vojske bilo je uvjereno da su podjele srpskog naroda u proteklim ratovima kroz istoriju, posebno u proslom, na cetnike i partizane, bile suvise bolne i da bi nove podjele bile katastrofalne. Zbog toga se vojno rukovodstvo opredjelilo za formiranje jedinica sa nacionalnim, a ne ideoloskim nazivima i obiljezjima.
- Glavni stab i komande operativnih jedinica vojske citavog rata su se suprotstavljale formiranju raznih paravojnih, stranackih, vojnopolicijskih, cetnickih i specijalnih jedinica za zastitu pojedinih stranackih lidera i ratnih profitera i obavljanje raznih vojsci nepoznatih zadataka.
- Nakon zauzimanja Igmana i Bjelasnice, od strane VRS, generalu Mladicu iz Zeneve dr Karadzic zaprijetio je smjenom, pa je taj prostor nakon toga predat UNPROFOR-u. Poznato je da je teritorija Igmana i Bjelasnice kasnije zauzeta od muslimanskih snaga, sto je u krajnjem znacilo gubljenje bitke za Sarajevo.
- Nakon ucestalih zahtjeva Glavnog staba VRS da se brze rjesavaju statusna pitanja boraca, porodica poginulih boraca i ratnih vojnih invalida i otklanjaju uzorci slabljenja borbenog morala, u Banjaluci je organizovana akcija " Septembar - 93 " , koja je za cilj imala smjenu najodgovornijih starjesina vojske i time disciplinovanje vojske.
- Nakon uspjeha vojske 1993. godine, drzavno rukovodstvo doslo je do pogresnih zakljucaka da je rat sa Hrvatima zavrsen i da se blizi kraj rata sa muslimanima. Vojska je upozorila da su Hrvati osnovni protivnici Srbima i da ce sa njima doci do zestokih oruzanih sukoba, a da se muslimanske jedinice ilegalno ubrzano naoruzavaju, zbog cega je potrebno jacati odbranu.
- Pod pogresnim zakljuccima kraja rata, drzavno rukovodstvo odmrznulo je rad stranaka, prvenstveno Srpske demokratske stranke, sto je dovelo do formiranja i obnavljanja rada ostalih stranaka. To je predstavljalo pocetak stranackih borbi za vlast i zanemarivanje odbrane.
- Zacudjujuca je odluka Vrhovne komande da se poslusa bivsi predsjednik SAD Dzimi Karter i prihvati jos jedno primirje, a time zaustavi briljantno vodjena operacija na razbijanju 5. muslimanskog korpusa kod Bihaca. Prema brojnim ocjenama, zaustavljanje operacije kod Bihaca predstavljalo je veliku pogresku sto je i dovelo do gubljenja strategijske inicijative.
- Drzavno rukovodstvo oglusilo se na zahtjeve boraca i vojske da se energicnim mjerama sprijeci ratno profiterstvo, sto je neprekidno slabilo motivisanost stanovnistva i boraca za borbu.
- Nakon upozorenja Glavnog staba o velikim prijetnjama Republici Srpskoj i zahtjeva za jacanje sistema odbrane, na sjednici Narodne skupstine u Sanskom Mostu, aprila 1995. godine, vojno rukovodstvo je umjesto razumijevanja, osudjeno za pokusaj vojnog udara cime je potpuno zanemarena priprema za odbranu od mogucih napada.
- Ostvarivanje cvrstih veza drzavnog rukovodstva sa emigracijom i saradnja sa opozicionim snagama u Srbiji, Bugarskoj, Rusiji i drugim zemljama bila je kontraproduktivna. Umjesto akcije nase diplomatije za uspostavljanje saradnje sa uticajnim prijateljima i saveznicima u inostranstvu, koja bi pomogla nasu borbu, ona je saradjivala sa opozicionim snagama, pa se drugaciji rezultati pomoci i podrske nisu mogli od opozicije ni ocekivati.
- Nakon upozorenja Glavnog staba da je potrebno normalizovati odnose sa nasom maticom drzavno rukovodstvo pokrenulo je zestoku propagandnu akciju protiv oficira i generala za navodnu izdaju, jer su placenici Srbije i Jugoslavije i " crvena gamad " kojih se treba hitno rjesavati.
Stalnim odbijanjem proglasenja ratnog stanja u Republici Srpskoj onemogucena je ravnomjerna raspodjele tereta rata na sve strukture drustva i mobilisanje raspolozivih snaga i sredstava za odbranu. Na taj nacin sprijeceno je organizovanje ratne proizvodnje, posebno borbenih potreba za nastavak borbe, koji je bio evidentan.
- Drzavni organi ispoljili su veliku nebrigu za sistemske mjere zastite boraca i invalida i nisu vodili racuna o svrsishodnoj primjeni stimulativnih mjera, pa su najvisa drzavna odlikovanja dijeljena najcesce onima koji uopste nisu oruzano ucestvovali u ratu.
- Vojno rukovodstvo energicno je odbilo sve zahtjeve drzavnih organa i SDS da vojska bude organizovana kao stranacka vojska. Smatralo se da vojska po svojoj prirodi mora ostati narodna i nadstranacka, sto je bio pravi i jedini ispravan odnos.
- Nakon zahtjeva Glavnog staba VRS za odrzavanje hitne zajednicke sjednice vrhovnih komandi Republike Srpske i Republike Srpske Krajine pred agresiju Hrvatske na Republiku Krajinu, uslijedilo je njeno odrzavanje u Drvaru 1. avgusta 1995. godine. Umjesto dogovora o zajednickoj odbrani obe republike, uslijedila je smjena general-pukovnika Ratka Mladica sa mjesta komandanta Glavnog staba VRS, sto je potpuno zbunilo borce i nasu javnost.
- Odluci o proglasenju ratnog stanja, avgusta 1995. godine, prethodila je sjednica Narodne skupstine, na kojoj je donesena odluka o radu ratnih predsjednistva opstina, koja se prema istoj odluci nisu mogla potcinjavati komandama VRS u zonama izvodjenja operacija. Takva odluka je u sustini predstavljala uvodjenje dvojnosti rukovodjenja odbranom, jer su ratna predsjednistva opstina bila direktno potcinjena predsjedniku Republike i samo su od njega dobivala naredjenja, ali je pitanje kakva.
- Iako je Glavni stab neprekidno upozoravao da se profesionalni oficirski kadar ne smije stranacki angazovati, Srpska demokratska stranka je u svoje redove privukla poklonima i podmicivanjem neke starjesine, bez lica i morala i na taj nacin neposredno uticala na razbijanje jedinstva i stvaranja raskola starjesinskog kadra.
- Naredjenje, general-pukovnika Ratka Mladica, septembra 1995. godine, o organizovanju odsudne odbrane Krajine, vojska je izvrsila koliko je to bilo u njenoj moci. Medjutim, nijedno ratno predsjednistvo opstine nije postupilo po tom naredjenju, vec su, naprotiv, evakuisali stanovnistvo 13 krajiskih opstina bez saglasnosti vojnih komandi. U isto vrijeme, apsurdno je da zbog ucesca u borbi i uspjesnom zaustavljanju neprijatelja na Narodnoj skupstini, 16.10.1995. godine, u Banjaluci, uslijedi smjena i penzionisanje general- potpukovnika Milana Gvere i Djordja Djukica, general-majora Zdravka Tolimira i Gruje Borica i pukovnika Milovana Milutinovica. Treba se zapitati da li su te starjesine VRS zaista odgovorne za sve slabosti u Krajini i zasto su poslusni rukovodioci iz predatih krajiskih opstina unapredjeni na polozaje ministara u Vladi i dobili vile i komforne stanove.
Sve to ukazuje da je Vrhovna komanda ignorisala realne procjene vojnopoliticke situacije koje je redovno dobijala od Glavnog staba VRS. Prema tome, Vrhovna komanda je izgubila smisao za strategijsko rukovodjenje i nekim svojim mjerama neprekidno slabila sistem odbrane, istovremeno cesto donoseci pogresne i kontraproduktivne odluke, najcesce u sudbonosnim momentima, kao da je to radilo po necijem diktatu, sa strane, radi slabljenja odbrane i stvaranja panike u vlastitim redovima.
Na osnovu svega lako se moze zakljuciti da su odbrambeni rat srpskog naroda na svojim plecima iznijeli iskreni srpski rodoljubi - borci Vojske Republike Srpske, od kojih su mnogi u temelje Republike Srpske uzidali svoje zivote. Samo je to istina, a svako drugo omalovazavanje uspjeha vojske i boraca je proizvod vlastitih i neargumentovanih analiza.
Nove mirnodopske okolnosti zahtijevaju trezvenu i nepristrasnu analizu a time i preispitivanje gresaka ranijeg drzavnog rukovodstva prema vojsci i odbrani, u kojem ce se vrednovati strucna vojna misljenja i na osnovu njih donositi cjelishodnije odluke Vrhovne komande za odbranu naroda i ocuvanje Republike Srpske. Medjutim, prema nekim sadasnjim podacima, ranija praksa je nastavljena. Drzavnom rukovodstvu ponovo smetaju cvrsti, borbeni i odlucni oficiri i generali VRS, pa se iznalaze nacini za njihovo odstranjivanje.
Cudan je i gotovo neprihvatljiv nedavni postupak poslanika Narodne skupstine da, samo dan prije izbora, u paketu zajedno sa dvadeset drugih zakona, u samo 15 minuta, izglasaju i Zakon o odbrani, bez skupstinske rasprave i da pri tom nije prihvacen nijedan prijedlog strucnih timova vojske. Vrhovna komanda, ako zaista zeli da gradi snaznu odbranu vlastitog naroda, mora vjerovati svojim starjesinama, jer realni zahtjevi nisu njihov hir, kako neki to zele prikazati, vec istinska zelja strucnih vojnih profesionalaca da se u Republici Srpskoj izgradi snazan i siguran sistem odbrane i odvracanja neprijatelja.
U novim uslovima VRS prilagodjava svoju aktivnost mirnodopskim uslovima zivota i potrebama, gradeci snazne i monolitne jedinice namijenjene izvrsavanju zadataka odbrane srpskog naroda i Republike Srpske, a za to im treba pomoc i podrska njene drzave. Oni koji sebe smatraju jedino ispravnim i nepogresivim moraju da shvate da prisustvo medjunarodnih snaga i obecanja svjetskih mocnika nisu garant mira i slobode srpskog naroda, jer to mogu biti samo vlastite odbrambene snage. Svako drugacije misljenje ili nepravilan odnos drzavnih organa prema pitanjima odbrane moze imati nesagledive posljedice. Vojska Republike Srpske bila je i mora ostati garant slobode i nezavisnosti naseg naroda, ali i buducnosti Republike Srpske i sa njom se niko nema pravo poigravati, posebno nakon tolikih zrtava, zarad svojih licnih ili stranackih interesa.
I ponovo se, kao i ranije, izvlace pogresni zakljucci od strane drzavnih struktura da su nastojanja profesionalnih oficira za jacanje vojske izraz zelje za vlascu, sto je velika pogreska. Polozaj vojske Republike Srpske jasno je definisan Ustavom i drugim zakonima koji regulisu njenu ulogu i zadatke u odbrani i zastiti srpskog naroda i nedopustive su njene manipulacije. Proteklog rata srpski borci i starjesine pokazali su visok stepen svijesti, morala i odgovornosti da sprijece ponavljanje genocida, oslobode srpski narod i stvore Republiku Srpsku i oni ce se i dalje boriti za ocuvanje rezultata rata i nikome nece dozvoliti da sa tim kalkulise.
Najodgovorniji u Republici Srpskoj su opet izvukli pogresne zakljucke i zaboravili da vojska postoji. Opet joj daju mrvice ili to uslovljavaju nekim svojim, najcesce stranackim interesima. Zaboravili su da se muslimanske i hrvatske snage neprekidno naoruzavaju savremenim naoruzanjem i da ih americki i instruktori drugih stranih zemalja obucavaju i pripremaju za borbu, jer, kako drugacije tumaciti kad ih pripremaju za eventualno nova borbena dejstva. Neki ne shvataju ozbiljno borbene poklice Alije Izetbegovica i njegovog generala Rasima Delica za nasilnu reintegraciju Bosne i Hercegovine i ponovno potcinjavanje srpskog naroda. Treba to realno cijeniti a ne i danas, ako je tako bilo tokom citavog rata, da se zahtjevi VRS posmatraju kao napad na drzavno rukovodstvo i vodecu stranku.
Patoloski je strah mnogih, nazalost, i u najvisim drzavnim krugovima, da jedina opasnost po drzavu prijeti od oficira i generala VRS, jer su oni navodni placenici Srbije i da ce oni izdati srpski narod. Kakvi zakljucci i sramotne izjave, posebno ucestale na predizbornim mitinzima, a da se njihovi nosioci zbog toga nisu nimalo zastidjeli! Zato se realno mora zapitati: kako mogu izdati oni koji su rukovodili oruzanom borbom i koji su u krvi i znoju zajedno s borcima stvarali Republiku Srpsku? To je u najmanju ruku neljudski i nehuman odnos prema ljudima, svojim oficirima i generalima.
" Nasu vojsku ni muku naroda nije adekvatno pratila drzava srpska - nijedna, ni politika srpska, diplomatija jos manje. Nije iz prostog razloga sto nismo imali jedinstven srpski nacionalni program, cilj, niti strategiju... Sto nije tako bilo, tragedija je i pravoslavlja, jer mi nemamo pravoslavni program i jedinstvo medju pravoslavnim zemljama. Da smo umjesto izbora za MIS, od Beograda do Banjaluke punili topove, pripremali i obezbjedjivali vojsku, sigurno bi nam gubitak bio manji... Ma sta radili, ma sta postigli u svom zivotu, nikad se majci koja vas je rodila, ni majci - otadzbini ne mozemo oduziti. Zato vas pozivam da se okrenemo nasim majkama, a narocito da pazimo nasu majku otadzbinu " , istakao je general-pukovnik Ratko Mladic, obracajuci se starjesinama Glavnog staba Vojske Republike Srpske, na doceku Srpske nove godine, 1996. godine.
Pod okriljem najodgovornijih ljudi u Republici organizuju se propagandne akcije na blacenju vojnog rukovodstva, koje im, navodno, smeta u organizaciji drzave. Tako se sve cesce u drzavnim sredstvima javnog informisanja, posebno u alternativnim drzavnim medijima poput " Knina " i slicnim, proturaju zaista cudni tekstovi koji bi trebali da stvore pogodnu atmosferu za smjene generala Ratka Mladica, Milana Gvere, Zdravka Tolimira, Manojla Milovanovica, Momira Talica, pukovnika Pere Salapure, Nikole Beare i Milovana Milutinovica i blacenje drugih oficira i generala, uglavnom kako kazu, izdajnika i placenika Slobodana Milosevica. O smjenama, odnosno masovnim cistkama naveliko pise i " Nedeljni telegraf " , a to pompezno najavljuju muslimanska i hrvatska sredstva informisanja.
Vjerovatno je u tom cilju predsjednik RS dr Biljana Plavsic pripremila formiranje Vojnog kabineta pri Vrhovnoj komandi radi preuzimanja nadleznosti rukovodjenja vojskom. Iako nema na to pravo, predsjednik vlade RS Gojko Klickovic stranim agencijama najavljuje smjenu vise od 70 generala i visih oficira, zbog navodne neposlusnosti i cinjenice da ih placa strana drzava. U Glavnom odboru SDS pripremili su spisak oko 100 generala i visih oficira koji su nepodobni i koji se moraju hitno odstraniti iz vojske. Podaci govore da su informacije o smjenama u Glavnom stabu lansirane sa raznih izvora i sa ciljem odgovarajuce psiholoske pripreme za sprovodjenje smjena, odnosno kako kazu, planirano podmladjivanje najviseg oficirskog kadra. Kako drugacije tumaciti da ni saopstenje Glavnog staba Vojske Republike Srpske o neargumentovanim napadima predsjednika Srpske radikalne stranke Vojislava Seselja na oficire i generale, koje je dogovoreno kao platforma sa Srpskom demokratskom strankom pred izbore, nije objavilo nijedno sredstvo javnog informisanja u Republici Srpskoj, osim malog broja opozicionih.
Postoje podaci da su neki iz drzavnog rukovodstva, vjerovatno zaplaseni mogucim komplikacijama, nedavno od Kancelarije visokog predstavnika, Komande IFOR-a i jos nekih stranih faktora, zatrazili pomoc za smjenu neposlusnih generala i visih oficira Vojske Republike Srpske, koji navodno otezavaju implementaciju Dejtonskog sporazuma. Zar ne iznenadjuje podatak da pojedine nase generale obilaze strani predstavnici, zamoljeni od nasih drzavnih organa, i nude rukovodece polozaje u VRS ukljucujuci i mjesto generala Ratka Mladica. U najmanju ruku, takvi postupci su izdajnicki, bez obzira ko ih provodi i ko trazi takvu pomoc. Vojska, odnosno njene najodgovornije starjesine, ne mogu prihvatiti takav odnos i moraju otvoreno reci narodu sta se desava i ko sa kim kontaktira i sa kojim ciljem.
U isto vrijeme formiraju se neke stranacke paravojne jedinice uz saglasnost drzavnih licnosti, sto predstavlja ponovo razbijanje jedinstva odbrane. Cemu ce te jedinice sluziti ako ne zastiti takvih licnosti i ratnih profitera? Medjutim, njihovo organizovanje i opremanje samo jos jednom pokazuje nastavljanje starih gresaka, koje se svjesno ili nesvjesno, iz znanja ili neznanja cine a u krajnjem su protiv interesa srpskog naroda. Krajnje je vrijeme da svi shvate da su Vojska Republike Srpske i Ministarstvo unutrasnjih poslova jedini zaduzeni za odbranu i bezbjednosti stanovnistva i teritorija i da je nedopustivo bespotrebno trosenje sredstava potrebnih odbrani za paravojne jedinice dok pripadnici vojske i policije jedva sastavljaju kraj sa krajem.
Ima indicija da su neki iz drzavnih struktura zatrazili nedavnu akciju IFOR-a za unistavanje eksplozivnih sredstava u vojnom magacinu Margetici, kako bi podigli tenzije protiv vojske, odnosno nesposobnih generala i starjesina vojske. Prema tome, narucioce tog zadatka nije interesovala cijena unistenih eksplozivnih sredstava, vec nacin ostvarenja vlastitog cilja i sklanjanja, nesposobnih i neposlusnih starjesina vojske. U tom cilju vise od mjesec dana lansiraju se glasine da Glavni stab VRS ne postuje niti izvrsava naredjenja vrhovnog komandanta za otpust studenata. Medjutim, niko se nije pitao zbog cega se vojska tako ponasa. Naime, Glavni stab je jos marta, aprila i juna pismeno trazio od Vrhovne komande i Vlade da se rijesi pitanje popune vojske posebnim specijalnostima, jer je znao da ce u septembru imati problema sa otpustanjem studenata, ali niko od nadleznih nije na to reagovao. A treba znati, kada bi se otpustili svi oni koji su dobili nekakve potvrde za studije, vojska bi bila desetkovana, a ko bi onda obavljao odbrambene zadatke?
Takvo ponasanje i djelovanje neposredno je izraz zelja vlastodrzaca da ocuvaju vlastite pozicije i da nastave da grabe u vlastite dzepove. U tom cilju hitno je usvojen Zakon o odbrani, po kojem Vlada raspolaze svim sredstvima i objektima vojske pa sada zakonski moze nastaviti sa zapocetim privatizacijama, odnosno otimacinom ratne bolnice " Koran " , Vazduhoplovnog zavoda " Orao " i brojnih drugih, jos uvijek vrijednih vojnih objekata.
Smjena vise od stotinu najodgovornijih starjesina vojske, na takav nacin, izazvala bi velike podjele u starjesinskom kadru i potpuno dezorganizovala snage odbrane. Nadlezni bi doveli na kljucne pozicije one starjesine sa kojima bi mogli lako manipulisati. Posljednje izjave muslimanskog generala Rasima Delica da ocekuje brzo ukljucivanje Vojske Republike Srpske u oruzane snage BiH, samo govore o slozenosti vojnopolitickog trenutka i stvarnim namjerama srpskih protivnika. Zato se sa razlogom u ovakvim uslovima moze jos jednom postaviti pitanje kako se tako neodgovorno moze ponasati prema vlastitim snagama odbrane, ako nije cilj njeno slabljenje ili ne daj boze, namjerno, potpuno reintegrisanje Republike Srpske u BiH, zarad ocuvanja vlastitih pozicija?
Vojska postuje glas naroda i njegovu izrazenu volju na izborima ali nikom ne dozvoljava da se dalje neodgovorno odnosi prema odbrani i trazi da se o snagama odbrane razgovara odgovorno i trezveno. Bas zbog toga, ali i svjestan opste situacije, Glavni stab VRS je jos prije mjesec dana pismeno zatrazio sastanak sa predsjednicom dr Biljanom Plavsic da razgovara o vojsci i odbrani. Medjutim, odgovora jos nema, a vrijeme prolazi, pa se zakljucuje da se njoj ti akti ili ne dostavljaju ili se predsjednica sprecava da razgovara sa najodgovornijim starjesinama VRS. S obzirom na obaveze i polaganje zakletve pred Narodnom skupstinom RS, realno se ocekuje da ce do sastanka Glavnog staba i predsjednika RS uskoro doci, jer je zaista krajnje vrijeme da se prekinu razgovori, kontakti i komandovanje vojskom preko Srpske radio televizije i novinara, kako je to do sada najcesce bio slucaj.
Neki smatraju da ce neki " nadlezni " uz pomoc medjunarodnih faktora pokusati da ostvare svoje zamisli i urediti vojsku po vlastitoj volji, sto moze imati nesagledive posljedice. Oni upuceniji isticu da je to scenario stvaranja nereda u Republici Srpskoj da bi se dalo pravo medjunarodnim snagama za akciju. To bi u krajnjem bio preduslov za uvodjenje protektorata, a o cemu vec naveliko pise zapadna stampa. Takva situacija se ne smije dozvoliti, a Vojska Republike Srpske mora biti pripremljena za sve uslove u kojima je osnovni zadatak zastita srpskog naroda i ocuvanje Republike Srpske, sto joj je uostalom zadatak i po Ustavu i Dejtonskom sporazumu. Interes naroda i ocuvanje slobode i mira su iznad svega, a predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant oruzanih snaga nije samo clan SDS vec cijelog naroda koji je za njega glasao i upravo samo njemu odgovara.
Pukovnik Milovan Milutinovic, nacelnik Informativne sluzbe VRS i glavni i odgovorni urednik lista " Srpska vojska "
Copyright © 1996 NIN, Yugoslavia
All Rights Reserved.