Soči

Omiljeno je letovalište, sa oko 350.000 stanovnika domaćina, za oko četiri miliona turista godišnje, čak i zimi. Poseban je kuriozitet da se sneg jedne sezone čuva do naredne ispod ogromnih specijalno napravljenih pokrivača. Međutim, na vrhovima obližnjih kavkaskih planina može se videti večni sneg i usred toplog leta. A u samom gradu i okolini uspeva suptropska vegetacija, biljke kao što su kedar, kiparis, magnolija i kaktus.

Soči je relativno nova varošica, osnovana tek 1838. godine, koja je, kao vojno utvrđenje, od 6. do 15. veka pripadala pravoslavnoj kraljevini Abhaziji, kad se razvila kao varoš nazvana Aleksandrijom, po ruskom caru Aleksandru Prvom (na prestolu od 1801. do 1829). Od 15. veka bio je turska teritorija sve do mirovnog ugovora kada ulazi u sastav Rusije. Današnje ime Soči dobio je 1896. godine po kavkaskom plemenu Šači, čiji su pripadnici nekada živeli, u dalekoj prošlosti, u tom delu Rusije. Nadimak mu je grad-bolnica, po zdravstvenim ustanovama koje su počele da se grade negde početkom 20. veka. Ima balneološki naučni institut, gradski muzej i pozorište.

Josipu Visarionoviču Staljinu je očigledno posebno odgovarala klima Sočija, tako da je u njegovoj blizini imao na raspolaganju letnjikovac u kome je često boravio. To je posebno povećalo privlačnost Sočija za sovjetske i strane turiste, danas sa oko sto modernih hotela. U Sočiju se redovno još od sovjetskog perioda leti održava poznati međunarodni filmski festival.

Za naše čitaoce posebno je zanimljiv podatak da je u sadašnjim obimnim i forsiranim pripremama uređenja grada i rekonstrukciji vila i parkova učestvovalo oko pet hiljada građana Srbije, od visokih stručnjaka do obične radne snage, uz vest da nekako teško ide sa ugovorenim isplatama.