Treba nam Crna Gora

Proste formule, pojednostavljivanja do banalnosti, iskrivljeno interpretiranje i podmetanje, jedina su svojstva Đura Bilbije kome, zbog obaveza nijesam mogao da odgovorim u prošlom broju.

Tačno je u njegovom tekstu jedino moje ime. Duhovitost i karikiranje, kojom tekst obiluje i lične uvrede, karakteristične su sa usputne kafane na Ibarskoj magistrali, a političke poruke samo eho “ugašenih svijetla u balkanskoj krčmi”.

Novoproizvedeni čuvar srpstva u Crnoj Gori, čuva srpstvo isto kao što su to čitavo vrijeme čuvale njegove “Novosti” i on kao jedan od vodećih ideološko-nacionalnih vedeta tog lista. Dok su, jednostavno, Srbi protjerivani, gubili ratove u koje su ih, između ostalog, i “Novosti” gurale, list je preživeo i zajedno sa moskovski osveženim Bilbijom nastavio svoju nacionalnu misiju.

Nikada se nijesam stidio, niti imam razloga za to, što sam bio član CK, dok je Bilbija bilbijao i oštrio pero u listovima SSRN-a. Kao što se Bilbija licemjerno skriva iza pok. Staše Marinkovića, da bi svoju pravu prirodu otkrio “otkrivajući teorije zavjere”, počev od Tita, sada Miloševića kada su ga se svi odrekli, ali i Štedimlije kao opšte mjesto i stereotip svih srpskih nacionalista. Bilbija je, zamislite te “kazne”, protjeran u Moskvu, dakle na elitno novinarsko, i ne samo novinarsko, mjesto odakle se “herojski” suprotstavljao Miloševiću, isto kao i “Novosti” tada. Poznato je koliko je, upravo u vrijeme stvaranja žabljačke Jugoslavije, Bilbija bio protiv nje, kao što je danas za crnogorsku nezavisnost. I to je njegov apsurd: drugima prigovara za ono što sam zagovara. Što se tiče junačke krađe goveda u Konavlima, u koje smo navodno slali đetiće, kao još jedna Bilbijina vulgarnost, neka odgovori da li smo to radili mi ili politika koju on i danas slijedi odričući se, doduše, Miloševića, ali ne i politike koju je sprovodio. Sada su, pak, đetići krivi, a ne oni koji su zabrinuti za goveda, a neosjetljivi za stotine hiljada mrtvih, milione prognanih, uništene gradove, spaljena sela, demokratska dostignuća “pravednog razdvajanja naroda” i doprinos odbrani ljudskih prava od strane raznih crvenih beretki, škorpiona, VII bataljona i devetih rupa na svirali.

Crnoj Gori ne odgovara slaba Srbija, ali je iskreno za demokratsku, otvorenu i razvojnu prosperitetnu Srbiju. I to je meritum stvari koji Bilbija izbjegava, a na kome ja insistiram. Zato se o antisrpstvu u Crnoj Gori ne može govoriti, ali se mora raspravljati o tome zašto nijedna stranka sa srpskim predznakom u Crnoj Gori nije demokratska, odnosno zašto nastavlja sa retorikom, metodama i sredstvima svojstvenim najcrnjim vremenima Miloševićevog utjerivanja patriotizma. Problem je upravo u tome: zašto je dio političko-patriotske elite u Srbiji toliko zabrinut za sudbinu Miloševićevih restlova u Crnoj Gori, a nije zainteresovan za politički profil tih snaga. Zaista, sporadični i marginalni ekstremistički pokliči pojedinaca ne mogu biti razlog da se prikrije suština nastupa “srpskih stranaka” u Crnoj Gori, koje kao da se trude da nas vrate na početak 90-ih. Upornost u nastojanju da se Crna Gora predstavi kao antisrpska, a Srbi kao ugroženi, nije ništa drugo nego pokušaj pripreme terena da se tragični projekat iz 90-ih rehabilituje particifikacijom i privođenjem Crne Gore “velikom bratu”. S toga bi, dragi moj Bilbija (ovo dragi nemoj shvatiti ni kao izraz prisnosti ni ironije, već kao pozajmljenu anglosaksonsku formulu indiferentnog civilizovanog ophođenja), mnogo bolje bilo da ne proizvodite neprijatelje tamo gdje ih nema, već da se suočite sa prošlosti, odnosno sa samim sobom, a to znači da se ostavite crkve, o kojoj očigledno ništa ne znate, jer ona nije politička stranka niti nacionalni politbiro u šta, očigledno, žele da je pretvore, a i ti, pretorijanci “srpstva”, shvaćenog u tribalističkoj formi. Ali, i tu Bilbija, pokazuješ svoje malo znanje a ogromnu potrebu da presudiš i doneseš smjernice o “pravcima razvoja” konačnog rješenja crnogorskog pitanja. Bilbija, međutim, ne zna da se crkva u Crnoj Gori nikada nije nazivala srpskom već Mitropolijom crnogorsko-primorskom. O tome je prije tri godine ubjedljivo govorio dekan Bogoslovskog fakulteta u Beogradu dr Radovan Bigović nazivajući unošenje prefiksa “srpska” uz Crnogorsko- primorsku mitropoliju “najvećom podvalom srpskoj crkvi”. O njenoj autokefalnosti utemeljeno govori najveći srpski kanonista Nikanor Milaš. Dokazi za to su prvi Ustav Knjaževine Crne Gore i Ustav Crnogorsko-primorske mitropolije. Da li ima većeg dokaza za to, ali i dokaza o krivotvorenju i političkim namjerama sadašnjeg “rukovodstva” Mitropolije, od pisma političko-vjersko-nacionalnog komesara srpskog vladike u Crnoj Gori patrijarhu Moskovskom i cijele Rusije u kome traži da se iz dokumenata Moskovske patrijaršije izbriše podatak o autokefalnosti Mitropolije crnogorsko-primorske. Takođe, da li je

Bilbiji poznato da je bilo kada i gdje neko helikopterskim desantom postavljao crkve tamo gdje ih, izuzev u iskrivljenom mitu, nije bilo i to još takvog obima da u njoj teško ko može stati, a na vrh Rumije do sada su izlazile sve tri konfesije, i to jednom godišnje. I advokat Mitropolije-crnogorsko primorske Mlađan Mićović, i njen pravni savjet prije neki dan, isto tako je zamolio javnost da Mitropoliju ne uslovljavaju sa srpskom već crkvom svih pravoslavnih vjernika u Crnoj Gori. Preporučujem Bilbiji da ne vrijeđa ljude, posebno ne one sa kojima ne polemiše, i da se okane istorijskih reminiscencija koje uči iz publikacija “Obraza”, tribina Nomokanona, čitanja predgovora do pola onih takozvanih istoričara iz Niša o kojima je ilustrativno pisao Radivoje Radić. Ali, bilo bi kontraproduktivno da vam preporučujem knjige uglednih srpskih istoričara, jer do njih “vaš um ne može doseći” (Šekspir). Kao što ne može ni da shvati da čak ni 92 procenta suverenosti nije puna suverenost, odnosno da i tih osam procenata u njegovim projekcijama posrbljavanja Crne Gore mogu postati i 100 posto nestanka Crne Gore. To samo otkriva njihov odnos prema Crnoj Gori koju sagledavaju jedino u procentualnom odnosu prema Srbiji, potencijalnom regrutnom centru i izlazu na more. Sve drugo je neprihvatljivo i antisrpsko, samo što im antisrpsko nije ono i one parapolitičke formacije koje su nanijele najviše zla srpskom narodu. I moj Đuro, ako ne čitaš napisano, čitaj ono što pišeš, jer ne znaš šta pišeš. “Radiš što znaš, a ne znaš šta radiš.” Moj Đuro, nepristojno je biti apsolutno biblijanjem u prvu. A tvoje “istine i kritike” Kinezi su davno definisali jer su i oni imali onih koji za bilbijanje apsolutne istine kažu da i “volovi govore da bogovi imaju rogove”.

Toliko od mene iz vremena CK, maloljetnom Bilbiji, ponovo upisanom u matičnu knjigu rođenih, kada mu je politički otac (Milošević) umro 2000. godine. I ovo je dovoljno kao poruka jednom petogodišnjaku.

Mr Miodrag Vuković