Bošnjačka diferencijacija

Stariji se verovatno sećaju “slučaja Moševac” od pre dve i po decenije. Tada su Galijašević i grupa meštana u selu Moševac kod Maglaja otkrili krađu lokalnog samodoprinosa i neobičnim delovanjem, za to vreme, o jadu zabavili najviše institucije SFRJ, doveli do oštre polemike u koju su se uključili najmoćniji političari, ali i najviđeniji jugoslovenski disidenti. Galijašević je tad bio jugoslovenska medijska zvezda. Svetski poznat postao je koju godinu posle rata kada je, kao načelnik opštine Maglaj, prosto uleteo u ozrensko selo Bočinja i tražio od mudžahedina da napuste srpske kuće. Uz pomoć međunarodnih mirovnih snaga nekako je uspeo i to da reši. Morao je, međutim, pre vremena da napusti mesto prvog čoveka Maglaja. Danas je u privatnom poslu, ali najviše vremena troši za pisanje knjiga. Uskoro iz štampe, u izdanju banjalučkog “Glasa Srpske” i beogradskog “Filipa Višnjića”, izlazi trilogija pod zajedničkim nazivom “Epitaf za Bosnu”. Reč je o knjigama “Doba tranzicije”, “Dani komunizma” i “Era terorizma”. Galijašević godinama tvrdi, a u knjigama i detaljno objašnjava, da je BiH mesto gde se Al kaida ugnezdila. On objašnjava kako se ta ideja razvijala u bošnjačkom nacionalnom korpusu, kako je zahvatila institucije sistema, a daje i organizacionu šemu, navodi ljude koji su deo organizacije. Nedavno je Stejt department u redovnom godišnjem izveštaju o terorizmu Bosnu i Hercegovinu označio kao zemlju u kojoj “teroristi stvaraju skloništa”. Galijašević to komentariše: “Oni su to rekli u opreznoj, blagoj formi. Mislim da ne žele da izazivaju teroriste koji bi im mogli ugroziti interese i diplomate. Ali oni znaju da BiH nije meta, već baza odakle se teroristi šalju u pojedine zapadne zemlje.” Spavači su, dakle, ovde? - Termin “spavači” vole da koriste obaveštajne službe. Valjda se hoće reći kako ti ljudi nešto čekaju, ne rade ništa. Velika zabluda. Oni i te kako rade i to na procesu ideološke mobilizacije, na regrutovanju domaćih potencijala i to se svakodnevno sprovodi u određenim džamijama, sve obavljaju određeni verski službenici, vešto pokrivaju određeni političari, štite određeni tužioci, bezbednosno pokrivaju određeni policijski segmenti. Da li to počinje sa dolaskom mudžahedina u ratu? - Ne. Sve počelo znatno ranije, kad su Bošnjaci privi put došli u dodir sa ideologijom “aktivnog islamizma”. A baš to je “Islamska deklaracija” Alije Izetbegovića. Dakle, ideološka osnova terorizma je “aktivni islamizam” koji kaže da nije dovoljno samo verovati već se treba i boriti, učestvovati u džihadu. Iman (vera) i džihad (borba) – to je osnovni koncept. Taj pravac, zna se, u verskom učenju utemeljio je Muhamed Abdul Vehab u osamnaestom veku, vehabizam. To je osnova Izetbegovićeve knjige. Rat je, razume se, ovaj proces zaoštrio i ubrzao. Uvezeni su misionari, neretko ljudi sa kriminalnim, terorističkim biografijama. Ali, ne samo da su došli pojedinci već i organizovane i etablirane grupe u misionarenju i terorizmu – GIA iz Alžira, “Islamski džihad” iz Egipta i druge. U vojničkom smislu najznačajniji je Alžirac Abu Mali, Amerikanci ga zovu “mladi Osama”. Izetbegović mu je uredbom dodelio čin natkapetana Armije BiH. U verskom smislu najveći autoritet bio je šejh Enver el Šaban. Kako vi vidite ulogu tih uvezenih ratnika? - NJihov prevashodni zadatak bila je dodatna islamizacija Armije BiH i svih Bošnjaka. Važno je razjasniti da su ti ljudi došli na osnovu dva poziva. Prvi im je uputio Osama bin Laden i njegov zamenik Zavahiri i to nakon što su dobili neku vrstu molbe Harisa Silajdžića. Drugi poziv je bio iranskog ajatolaha Ali Hamneija. Ovi bojovnici su, dakle, stigli da ovdašnje muslimane približe islamskoj civilizaciji a udalje od evropske i južnoslovenske kojoj oni – izgledom, porodicom, kulturom i svim drugim – pripadaju. Da li se taj “pelcer” ovde primio? - I te kako. I to je ono što brine ne samo mene nego veliki broj ovdašnjih muslimana, Bošnjaka. Qudi, pre svega mladi, regrutovani su u kojekakve grupe i organizacije koje su obično samo delovi te opasne globalne mreže i to po dva osnova. Jedan osnov je verski fanatizam, priča o totalnom islamu, a drugi je socijalni osnov, jer BiH grca u problemima i onda su ugroženi lak plen. Ovi drugi, verujem, nisu potencijalni bombaši, znaju to i organizatori, ali su potrebni kako bi pokret bio masovniji. Ko od važnih domaćih ljudi daje “vetar u leđa” celoj priči? - Pa, sigurno je na vrhu piramide Haris Silajdžić. Svojim uticajem i infrastrukturom svoje stranke obezbeđuje da terorizam ne bude na dnevnom redu bezbednosnih agencija u punoj meri kao stvarni suštinski problem već samo na parčiće, kao izolovani slučajevi. Važan je i čovek iz mog kantona Šemsudin Mehmedović, ranije šef policije u Tešnju, pa šef policije u zeničkom kantonu, a sad je poslanik u parlamentu BiH. On je lično mnogim uvezenim ratnicima obezbedio dokumente i državljanstva. Veoma važan je sadašnji kantonalni tužilac u Zenici Muris Hadžiselimović, on je krivično-pravna zaštita. Taj zenički kanton je veoma važan, jer tu je bila najveća mudžahedinska grupa, tu su učinjena najveća njihova zlodela. Tu su se začele i prve domaće organizacije. Vi ovako javno prozivate važne ljude, još više njih ste naveli u svojim knjigama. Mogu vas tužiti, pa i fizički možete biti ugroženi? - Sve sam to već prošao. Mnogi su me već tužili, ali sa tim se nosim. Ima, dabome, i pretnji, kako meni tako i porodici. Imali smo i napade na kuću, telefonske pretnje. Od domaćih bezbednosnih službi do sada je bila mala korist, ali od međunarodnih snaga imao sam dragocenu pomoć na tom planu. Sve ovo radim da bi moji sinovi, Kemal i Edin, imali budućnost. Bez obzira što za mene kažu da sam nacionalni izdajnik, uveren sam da će sve više Bošnjaka stati na ovu stranu jer su Bošnjaci prva meta ovog verskog ekstremizma. Sudar vehabizma i onih koji ne pristanu na homogenizaciju muslimana na njihovim principima u BiH će doći. Pre ili kasnije. Izvod iz knjige DŽevada Galijaševića Odsecanje glava i uvođenje u mrežu Slučaj, i ništa drugo, me je doveo u selo Ošve, naseljeno isključivo pripadnicima srpske nacionalnosti, toga dana 4.9.1992. godine. Bio sam vojnik Patriotske lige i u uniformi te formacije, povezan sa jedinicom u Zenici. Na putu kroz Ošve prisustvovao sam etničkom čišćenju, kako su to nazvali mudroseri sa Zapada, a u stvari, gledao sam kako pripadnici moga naroda, iskrivljenih crta lica punih ubilačke mržnje, progone ono malo staraca i žena koji su ostali da žive u svome selu. Zapaljeno je nekoliko kuća, a putem prema Maglaju tjerana je jedna manja grupica starih žena. Operacijom je komandovao Mehmedalija Hrnjić iz Misurića, poznat po nadimku Zubati Bil. Izašao sam iz auta i gledao nekog idiota, koji je slučajno pripadnik istog naroda kao ja, kako puca staroj babi kroz crnu, dugačku suknju, između nogu. Reagovao sam: „Sram te bilo frajeru!” Nikada se nisam pokajao zbog ovih riječi. Ubrzo su u službenom policijskom automobilu naišli Rahmanović Osman (načelnik Policijske uprave Maglaj) i njegov pratilac Zajko Delić. Mehmedalija Hrnjić, tada na dužnosti komandira čete Ravna-Oruče, prišao je sa pratnjom, te uz neviđenu galamu i horsko objašnjavanje pljačkaša u uniformi, zatražio od Rahmanovića i Delića da budem uhapšen jer ometam vojničku operaciju. „Ti ovo zoveš vojničkom operacijom?! Ovo banditsko divljanje i mučenje starih i nemoćnih – to zoveš ratovanjem”, rekao sam i zaslužio hapšenje. Rahmanović i Delić su me odveli do Tešnja, govoreći mi kako ću tamo razgovarati sa komandantom Halilbašićem. Odveden sam u zatvor, na fudbalskom stadionu „Toška” iz Tešnja, i zatvoren u svlačionici kluba sa drugim ratnim zarobljenicima. Ostao sam u zatvoru punih osamnaest dana pa sam bio upoznat o dolasku dva važna lica iz arapskog svijeta u Tešanj. Poslali su ih Haris Silajdžić i Irfan Qevaković da dovrše formiranje prve mudžahedinske jedinice u Bosni, koja je već bila smještena u Osnovnoj školi sela Jablanica kod Tešnja. Riječ je o velikom borcu iz Avganistana šejhu Abu Abdul Azizu zvanom Barbarosa i budućem komandantu odreda „El mudžahid” Abu Maaliju koga su Amerikanci prozvali „Mladi Osama”. Sredinom septembra oni su organizovali akciju u kojoj su ubili tri Srbina, pozadinca, bez oružja, sa manjerkama i kanticama hrane, odsjekli im glave i donijeli ih u Tešanj, izlagali ih u gradu, pokazali i nama zarobljenicima, te se sa njima slikao Barbarosa. Taj strašni zločin prema trojici nedužnih (Blagoje Blagojević, Brane Đurić i Nenad Petković) zabilježen je i kamerom, a da nikada nije doživio pravnu pa ni moralnu osudu. Biti svjedokom ovakvih zvjerstava nije privilegija za čovjeka. To stvara obavezu i dug da se o tome govori i da se vlastiti narod izvuče iz psihologije ratne mržnje, te da pogleda šta se to u njegovo ime i u ime njegove slobode činilo. Taj zločin predstavljao je trenutak u kome su bosanski muslimani uvedeni u mrežu svjetskog terorizma jer mnogi islamski ratnici, čak većina njih, u Bosnu su došli organizovano i sa jasnim ciljevima već etabliranih terorističkih organizacija (GIA – Alžir, Al Gama’a Al Islamidža, Egipatski džihad, i dr.) koje će vremenom postati dio jedinstvene mreže terora i nasilja nazvane Al kaida pod komandom Osame bin Ladena. Na čelu organiziranoga djelovanja udruženja koje učestvuju u stvaranju mreže podrške eventualnim terorističkim aktivnostima, te otklanjanju pritiska i pažnje sa terorističkih grupacija, koje već postoje i funkcionišu u BiH, nalazi se Koordinacijski odbor islamskih omladinskih organizacija u kojem su: Aktivna islamska omladina, Mladi muslimani, Udruženje građana Al Furkan, Bosanski akademski klub i Udruženje građana – boraca Fatih ( podsjećam pažljive čitaoce da je ime Abu Maali arapski naziv za Fatiha – Sulejmana Veličanstvenog, turskog sultana osvajača Bosne i ubijanja njenog kralja Stjepana Tomaševića, odsjecanjem glave. To je i osnovni razlog zašto su vojnici odreda „El mudžahedin” toliko insistirali na odsjecanju glava našim komšijama i sugrađanima, Srbima i Hrvatima, u proteklom ratu . Daleko najduži staž na ovim prostorima imaju stari, „Mladi muslimani” u kojima je bio i sam Alija Izetbegović. Mladomuslimanska strategija, ali i strategija političkih klonova islamske orijentacije, temelji se na učenju da islam posjeduje filozofsko-religijsku i praktičnu superiornost nad ostalim religijama, smatrajući islam primarno idejno-političkom, a ne samo religijskom kategorijom. Islam se nudi kao optimalan obrazac (“treći put”) za organizovanje društva i države. Takav teorijski predtekst za razvoj političkog islama i panislamizma na ovim prostorima potiče praktično djelovanje organizacija kao sto su “Mladi muslimani” i ostale nabrojane organizacije. Osim toga, očito da na dio bošnjačke omladine neposredno, s vidnim efektima, imaju utjecaj uvezene islamističke opcije – od vehabizma do talibanizma. Ključne ličnosti za organizaciju slanja, prijem, naoružavanje, obavještajno pokrivanje i pravnu zaštitu mudžahedina bili su: 1. HARIS SILAJDŽIĆ, član Predsjedništva BiH 2. HASAN ČENGIĆ, visoki funkcioner SDA, ratni logističar Armije BiH 3. BAKIR ALISPAHIĆ, šef tajnih Izetbegovićevih službi, smijenjen na zahtjev SAD 4. FIKRET MUSLIMOVIĆ, bivši kosovac, šef vojne obavještajne službe Armije BiH 5. ŠEMSUDIN MEHMEDOVIĆ, bivši šef policije Ze-Do kantona, državni poslanik BiH 6. MURIS HADŽISELIMOVIĆ, glavni tužilac Ze-Do kantona 7. ZAHID KOVAČ, član visokog sudskog i tužilačkog vijeća Prve organizovane grupe islamskih ratnika u Bosnu i Hercegovinu dolaze na poziv Alije Izetbegovića („Ali Izat”) upućenog direktno Osami bin Ladenu. Posrednici između Izetbegovića i Bin Ladena bili su dva Sudanca – Fatih el Hasanein (u ime Izetbegovića) i Hasan Turabi (koji prenosi poruke od Izetbegovića do Bin Ladena i povratne poruke od Bin Ladena) u kojima se naglašava da će u ime Svjetskog Islama, „Bosanski džihad” predvoditi Alžirac Abu Maali (kao vojni komandant) i Anvar el Šaban kao šerijatski vođa. (Abdel Rahman – ubijen po završetku rata u BiH, na području opštine Žepče, u prvoj zajedničkoj akciji Izetbegovićeve tajne službe AID i Hrvatske obavještajne zajednice, u koordinaciji sa zapadnim agencijama). Ispred bosanskih muslimana, prvi prijem i organizaciju na terenu vršiće hodža Izudin ef. Kruško i načelnik Stanice javne bezbjednosti Tešanj, Šemsudin Mehmedović. Lokacija u kojoj će se smjestiti islamski borci bila je u Osnovnoj školi Jablanica, opština Tešanj. Četiri lika, (Abu Maali, Abu Hamza, Šemsudin Mehmedović i Izudin ef. Kruško) ostaće. Zahvaljujući službenoj politici SDA i ratu, BiH nije ostala izvan učešća u globalnoj terorističkoj mreži. Svi sistemi i načini organizovanja, kada je riječ o terorističkim grupama i mreži, primjenjeni su i ovdje: humanitarne i finansijske organizacije, nevladin sektor – pojedinci i grupe zainteresovane da pruže pomoć braći po vjeri koja su ugrožena i stradaju, kao i novac – preko banaka i privatnih računa, a najviše u gotovini. Ono što posebno zabrinjava u BiH, gledano s aspekta budućeg antiterorističkog djelovanja, su sociološka i politička kretanja u muslimanskom dijelu stanovništva, naročito u zaostalim, ruralnim dijelovima zemlje, te nastanak novoga socio-političkoga fenomena u BiH – aktivnoga islamizma.